Getuigen van nu
Hoe werkt het slavernijverleden door in het leven van nazaten van slaafgemaakten? Voor de tentoonstelling ‘Onze Koloniale Werkelijkheden’ fotografeerde Milan Schellingerhout verschillende Arnhemmers op plekken met een directe link naar het koloniale verleden. Thérèse, Nathalie, Onno en Lovijah delen hun verhaal. Ignatia’s portret komt uit het onderzoeksrapport Sporen van slavernijverleden in Arnhem.
“Ik vind het goed dat de Gemeente Arnhem haar verantwoordelijkheid neemt en onderzoekt welke rol deze stad had in het slavernijverleden”
Ignatia Essed, Consulent Werk en Inkomen bij gemeente Arnhem
Foto: Henck Pengel
Ignatia Essed werd geboren in Suriname en verhuisde als kind naar Nederland. Ze werkt bij de gemeente Arnhem. Haar familiegeschiedenis is in de loop van de tijd steeds meer voor haar gaan leven en betekenen.
Op school in Suriname hoorde ze over de brand van 1832 in Paramaribo, aangestoken door mensen van de plantage. “Wij leerden dat zij brandstichters waren, terwijl ze een opstand probeerden te ontketenen. Ik weet nog wel dat ik bij mezelf dacht dat ik ook brand zou stichten als ik tot slaafgemaakt was.” In Nederland las ze later het boek ‘Wij slaven van Suriname’ van Anton de Kom. “Dat boek is een grote eyeopener voor mij geweest. Toen ik het boek las, begreep ik waarom ik in Nederland was.”
Ik stam af van een geweldige vrouw Een familielid vond in de jaren ’90 de manumissiebrief (brief waarin tot slaafgemaakten vrij werden gegeven) van haar betovergrootmoeder Anna Antoinetta Essed uit 1854. “Deze brief is het bewijs dat mijn betovergrootmoeder geboren in 1828, op 5 oktober 1854, 26 jaar oud, vrijkwam uit slavernij en de naam Essed kreeg.” Die naam bestond voor 1854 niet. “Essed is de omkering van Dessé, de naam van haar eigenaar waar ze als huisbediende werkte. Ik vind het niet kunnen om het woord eigenaar te gebruiken, want je kan niet de eigenaar van een mens zijn, maar ik weet niet hoe ik het anders moet noemen. Ik vind het heel bijzonder om te weten hoe de naam Essed is ontstaan. En dat ik, net als iedereen met de naam Essed, afstam van deze geweldige vrouw.”
Verzet tegen de slavernij herdenken Ook in haar werk bij de gemeente Arnhem vindt ze het belangrijk om deze verhalen te blijven vertellen. “Nederland, Suriname en andere koloniën hebben een gedeelde geschiedenis te erkennen. Het onderzoeken van de rol van Nederland en haar verschillende gemeenten is van groot belang. Als medewerker van de Gemeente Arnhem ben ik trots op mijn stad en dat zij kijkt naar haar aandeel in het slavernijverleden. Je kunt de ogen niet sluiten voor de minder goede dingen in de geschiedenis, die kun je niet wegmoffelen.”
Dit verhaal is een verkorte bewerking van het interview van Barbara Esseboom met Ignatia Essed. Lees het volledige verhaal in het onderzoeksrapport: Sporen van slavernijverleden in Arnhem.
Voorouders in slavernij In Arnhem wonen vandaag de dag nazaten van tot slaafgemaakten. Zij kregen de geschiedenis van hun voorouders indirect mee, bijvoorbeeld via een kinderspel, een lied, een gedicht of een spreekwoord. Maar zij voelen en ervaren ook de gevolgen van schokkende gebeurtenissen in de levens van hun voorouders. Naast de pijn hebben zij hun veerkracht en strijd doorgegeven. Die emoties en krachten zijn overgedragen van generatie op generatie. Lees de zeven uitgebreide interviews met deze Arnhemse nazaten in het onderzoeksrapport: Sporen van slavernijverleden in Arnhem.
